Powstanie wspólnoty
Historia tej wspólnoty zaczęła się 15 września 1986 roku. Na Śląsk Opolski, do małej wioski Bielice, przyjechał z Tyńca O. Ludwik Mycielski. Pragnął doświadczyć życia św. Benedykta z lat spędzonych przez niego w Subiaco.
Po niedługim czasie zaczęli przyjeżdżać do Bielic młodzi entuzjaści tego właśnie stylu życia. Towarzyszyła im szczególna łaska Boża; pierwsi bracia – Antoni, Sławomir, Justyn… – określają ją jako „łaskę początku”. Doznawali nadzwyczajnej Opatrzności: ktoś ofiarował samochód, kto inny niespodziewanie przywiózł węgiel na zimę; codziennie rano znajdowali pod drzwiami warzywa, ziemniaki, wędliny… Nikt nie przewidywał, że w niecały rok później zacznie się tuż obok budowa fabryki…
Pan Bóg jednak podarował braciom w tym właśnie momencie nowe miejsce: też na Śląsku, ale czterdzieści kilometrów bardziej na południe. Siostry Służebniczki Maryi Niepokalanej z Leśnicy opuszczały Biskupów; swój Klasztor postanowiły przekazać benedyktynom. Równocześnie Biskup Opolski – Ksiądz Arcybiskup Alfons Nossol – ofiarował stojącą opodal Klasztoru dawną plebanię i zabudowania gospodarcze. Od obu Ofiarodawców bracia otrzymali także sporą połać ziemi. Stało się to 25 sierpnia 1987 roku, w dniu św. Ludwika.Siostry ustaliły też termin przejęcia ich Klasztoru przez braci na 28 sierpnia.
Był to dzień św. Augustyna, patrona Opata Tynieckiego, Ojca Augustyna Jankowskiego. Jego dekretem w dniu 24 października – po głosowaniu Tynieckiej Kapituły – wspólnota benedyktyńska w Biskupowie została erygowana kanonicznie. W przedstawionych wydarzeniach można się dopatrywać szczególnego wstawiennictwa Matki Bożej. Jej święto – 15 września – rozpoczyna historię benedyktynów na Śląsku Opolskim. Nadto – kościół w Biskupowie od czternastego wieku jest pod Jej wezwaniem: jest to Kościół Zwiastowania. Podobnie jak Benedyktyńska Kongregacja, do której należą polscy benedyktyni. Można też dostrzec prowadzącą rękę św. Benedykta, który „lubił góry”: nowy jego Klasztor położony jest na wzniesieniu, a przed nim rozpościera się szeroka panorama masywu Sudetów. Benedictus amabat montes!
Obecnie coraz wyraźniej zarysowuje się profil duchowy tego Klasztoru. Jak wspomniano, jego wspólnota stara się nawiązywać do tej tradycji zachodniego monastycyzmu, jaką przedstawia św. Grzegorz Wielki na pierwszych kartach Dialogów. Swoim ubóstwem i prostotą życia Biskupów przypomina raczej Subiaco niż Monte Cassino.
Gościnność – przybierająca dużą różnorodność form – jest specjalnym charyzmatem i zasadniczym wymiarem pracy apostolskiej tego Klasztoru. Ufam – pisze Opat Celestine Cullen, Prezes Kongregacji Zwiastowania – że tak też będzie i w przyszłości; i że młodzi mnisi będą przygotowywani specjalnie do tej właśnie pracy, do tego ogromnie wymagającego zadania. Przyjeżdżający goście znajdą w Biskupowie jedno z najmilszych i najbardziej kojących miejsc, jakie istnieją w naszej Kongregacji.