Testament

Rozdział 72 Reguły „De zelo bono – o dobrej zaciętości, jaką powinni mieć mnisi”, Benedykt napisał pod koniec życia, a zatem około roku 543. Rozdział ten uważany jest za testament Patriarchy. Treść testamentu Benedykta, pisanego w głębokim zjednoczeniu z Bogiem-w-Trójcy-Świętej-Jedynym, nawiązuje do Nowego Przykazania i do Modlitwy Arcykapłańskiej Jezusa. Forma – do Ośmiu Błogosławieństw. Jak istnieje zaciętość zła, która oddala od Boga i prowadzi do piekła, tak istnieje również zaciętość dobra, która odwraca od grzechów i prowadzi do Boga – i do życia wiecznego. Taką zaciętość mają mieć mnisi: ma być nasycona miłością płomienną. A zatem:

W okazywaniu czci wzajemnie („invicem”) się wyprzedzajcie.

Z największą cierpliwością znoście wszelkie biedy – czy to fizyczne, czy moralne.

Na wyścigi („certatim”) okazujcie sobie posłuszeństwo.

Niech nikt z was nie stara się o to, co korzystne dla niego, lecz niech myśli o drugim.

Okazujcie sobie czystą miłość braterską.

Bojaźń Boża w was – niech będzie pełna miłości.

Serdecznie kochajcie waszego opata: szczerze i z pokorą.

Niech nic wam nie będzie droższe nad Chrystusa, byśmy wszyscy razem zostali doprowadzeni przez Niego do życia wiecznego.

Reguła św. Benedykta, 72